از سپاه حسن آخر یک سوار آمد برون

همچو نخل تر که باد تند ازو ریزد ثمر

کار مرگ آن دم شد آسان کز قد آن نخل تر

بر فلک شد پر نفیر از بانگ پیکانان بلند

وضع سرمستانه اش بازار سرمستان شکست

داده تا قتل که را با خود قرار امشب که باز

انتظاری داده بودم بر درش با خود قرار

خط رویت خاست یا در عهدت از طوفان حسن

نقد قلب محتشم در بوتهٔ عشق بتان