که به مستی دل مرغان حرم کرده کباب

آن چنان تنگ که گلشن بودش چنگ عقاب

می کند دست به خون ملک الموت خضاب

کشدش خوف به مهد اجل از بستر خواب

به سر انگشت خیال از رخ او طرف نقاب

فکر ملک دل ما کن که خرابست خراب

دم دیگر به چشانش که ثوابست ثواب