مرا صید افکنی زد زخم و بند افند در گردن

هم از تندی هم از تمکینش تا آگه شوی بنگر

سر آن شمع فانوس حیا گردم که از شوخی

به آن رخسار گندم گون جمالت راست بازاری

تو هرجا بگذری از سینه ها آتش برافروزی

ز بس کز اتحاد معنوی آمیختم با تو

نخواهد مرد تا حشر ای همایون کوکب تابان