ساز خروش کرده دل ناز پرورم

زان پیش کز وداع تو جانم رود برون

نقش هلاک من زده دست اجل بر آب

بخت نگون نمود گرانی که صیدوار

خواهد به یاد رخش تو دادن شناوری

گر بر من آستین نفشاند حجاب تو

ای دوستان چه سود که درد مرا دواست

گو برگ عمر رو به فنا محتشم که هست