دیشبش در خواب دیدم با رخ چون آفتاب

بسته آتش پارهٔ من تیغ و من حیران که چون

خانه ها در بادخواهد شد چه از دریای چشم

تا قضا بازار حسنت گرم کرد از دست تو

بحر اشک من که در طوفان دم از خون می زند

ریت از هم پیکرم تا چند پی در پی مرا

محتشم مرغ دلم تا صید آن خون خواره شد