ای جمالت قبلهٔ جان ابرویت محراب دل

بعد چندین انتظار از رشتهٔ باریک جان

گر شوی مهمان جان از عقل و دین و صبر و هوش

تا ز مژگان لعل پاشم در رهت پرورده ام

از دو بیمارت یکی تا جان برد در بند غم

نقش دل پیشت کشیدم جان طلب کردی ز من

سر بلندم میکنی گویا که می بینم ز دور

محتشم می جست عمری در جهان راه صواب