ای روی تو از می ارغوان رنگ

در دور خط تو می نماید

در سلسلهٔ تو همچون مجنون

خواهم شومت دچار اما

از غمزهٔ پر فن تو پیداست

صدر نگفسون در آن دو چشمست

این دل که تو داری ای غلط مهر

دل میشنو اندم در آن زلف

ای گل برهی مرو که خاری

یک لحظه به غیر اگر بیائی

در پای فتادنم ز کویت