ز تب نالان شدی جانان عاشق

ز سوز نالهٔ عاشق گدازت

تب گرم تو عالم را سیه کرد

دمی صد بار از درد تو می مرد

به بالینت دمی نبود که گرید

کشی گر آهی از دل خیزد آتش

به جان محتشم نه درد خود را