تا همتم به دست طلب زد در بلا

دست قضا به مژده کلاه از سرم ربود

آن دم هنوز قلعه مه دم حصار بود

بر کوهکن ز رتبهٔ مقدم نوشته اند

تا بنده بود بی تو بدغ جنون اسیر

تا هست کاکل تو بلاجو عجب اگر

مردیست مرد عشق که دایم چو محتشم