دلبری را تا که در عالم نمی ماند به کس

از خدنگ نیم کس فارس فکندن از فرس

آن غلط تمییز اگر بشناختی عشق از هوس

بهر سرگردانی مجنون زبان بند جرس

عاقبت راه تردد بست بر پیک نفس

چون به حشر آئی دو عالم دادخواهداز پیش و پس

آشیان آنجا که ایمن نیست سیمرغ از مگس

برق عالم سوز دارد صد خطر از خار و خس

یک نگه دارد تمنا یک سخن دارد هوس