اشگ من می کند این خانه به صدرنگ نگار

غرفه ها ساخته ام بهر تو از گوشه کنار

صورت چین کند از شرم تو روبر دیوار

که در او مردم بیگانه ندارند قرار

که در او حوروشی چون تو گرفتست قرار

از جمال تو بر او عکس فتد در شب تار

تا زمانی که ز آفاق نماند آثار

چشم نمناک که از غیر درو نیست غبار

تا کنم بر قدمت صد در یک دانه نثار

شمع مجلس کندت ای مه خورشید عذار