53
غزل شمارهٔ ۲۶۵
به گوشم مژدهٔ وصل از در و دیوار می آید
دلم هم میتپد الله امشب یار می آید
سپند آتش شوقم که هردم هاتفی دیگر
بگوشم می زند کان آتشین رخسار می آید
بسوی در ز شوق افتان و خیزان میروم هر دم
تصور می کنم کان سرو خوش رفتار می آید
عبیر افشان نسیمی کاینچنین مدهوشم از بویش
ز عطرستان آن گیسوی عنبریار می آید
چو دایم از دو جانب می کند تیز آتش غیرت
اگر می آید امشب جزم با اغیار می آید
مدام از انتظار وعدهٔ او مضطرب بودم
ولی هرگز نبود این اضطراب این بار می آید
بفهمانم به دشمن چون ببرم پایش از بزمت
که از بی دست و پائی این قدرها کار می آید
چو نبود عشق عاشق سرسر هر چند لیلی را
سر مجنون نباشد بر سرش ناچار می آید
چه نقصان محتشم گر دل رود بر باد ازین شادی
به حمدالله که گر دل می رود دلدار می آید