از بادهٔ لاله تو چو در ژاله میرود

چشم تو هندوئیست که پنداری از خطا

از خشگ سال ناز جهان میشود خلاص

زین بادهٔ دو ساله که می آورند باز

از شکر نی قلمم هردم از عراق

زیبا عروس جمله اندیشه ام به کار

شب محتشم چو می کند آهنگ نوحه ساز