عجب که دولت من بی بقائیی نکند

ز دادخواه پرست آن گذر عجب کامروز

چه دلخوشی بودم زان مسیح دم که مرا

برش ادا نکنم مدعای خود هرگز

زمان وصل حبیب از پی هلاک رقیب

نشان دهم به سگش غایبانه مردم را

چنین که گشته ز می ذوق بخش ساقی دور