حسن روزافزون او ترسم جهان برهم زند

هرچه دوران در هم آرد از پی آزار خلق

فرد چون پیدا شود غارتگر عشقش ز دور

اینک می رسد شورافکنی کز گرد راه

لعبتان صد جا کنند از حسن صد هنگامه گرم

چون کند نازش کمان دلبری را چاشنی

از دو لب خوش آن که من جویم به ایما بوسه ای

کس چه می دانست کز طفلان اندک دان یکی

عقل کی می گفت کاید مهر پرور کودکی

کی گمان می برد می کانشمع فانوس حجاب

صد ره اسباب ملاقات سگش از خون دل