چون مجمرم از کاسهٔ سر دود برآورد

هر لاله که سر از سرخاکم به درآورد

با کوه غمش دست به جان در کمر آورد

تا ناقهٔ او بر من مسکین گذر آورد

در وادی عشق تو مرا بیشتر آورد

ای نخل مراد آن که مرا از تو برآورد

خوش حوصله ای داشت که تاب نظر آورد