چون طلوع آن آفتاب از مطلع اقبال کرد

ترک ما ناکرده از بهر سفر پا در رکاب

اول از اهمال دوران در توقف بود کار

بی گمان دولت به میدان رخش سرعت می جهاند

آتش ما را چو مرغ نامه آور ساخت تیز

آن چنان حالم دگرگون شد که جان دادم به باد

بر زبان محتشم صد شکوه بود از هجر تو