صورت طلب نیم که درین خانه جویمت

گنجی عجب مدان که ز ویرانه جویمت

ز آواز جنبش پر پروانه جویمت

کز رهنمائی دل دیوانه جویمت

شضد نوبت این زمان که ز بیگانه جویمت

تا صبح از شنیدن افسانه جویمت

کانجا به ذکر سبحه صد دانه جویمت

چون بی خودان به نعرهٔ مستانه جویمت