که در شک جوی جنانست و آبروی جهان

هوای معتدلش چون هوای عالم جان

که می چکد به مثل آب از طراوت آن

که در ثناش زبون است خامه دو زبان

که در زمین شریفش به عکس طبع زمان

که شعله وار به اوج از حضیض گشته روان

سزد که میل به بالا نماید از پایان

نشان ز فرش چنین و خبر ز عرش چنان

که مانده است برو چشم عالمی حیران

که می دهد ز بهشت حیات بخش نشان

که به اویست مطابق بنای حوض جنان

به صد زبان یکی از صدهزار نکته بیان