آئینه وش ز صیقل عدلش منور است

پاینده دار دولت آل پیامبر است

برقد کبریاش لباس محقر است

یکباره هر که زد دو جهانش مسخر است

بر لوح دل نشسته تر از سکه بر زر است

در ارتکاب آن ز ملک بی گنه تر است

کاظهار آن مخالف تمکین و لنگر است

زانجا که شوخ طبعی آن نکته پرور است

یعنی که مجرمی و تو را نار در خور است