رفتی به حرب باد رفیقت درین سفر

باد از حفیظ ایزدیت خاطر خطیر

گفتند تیغ بار که هست از ازل تو را

ای تاج بخش فرق سلاطین کامکار

هستم امیدورا که چون باد برگ ریز

رمحت ز صدر زین برباید هزار تن

عیش تو را زیاد کند عون کردگار

تیغت شود مقلد سبابه نبی

بر خرمن حیات عدو برگ ریز باد

بار زره بر آن تن نازک منه که من

بر لشگر خود آیت امید خوانکه زود

دشمن اگر شود به مثل کوهی از حدید

خصمت که کرده است به زر ساز کارزار

تو می روی و گریهٔ این بی دل اسیر

چون استجابت دعوات از ریاضتست

با محتشم گرت همهٔ عالم دعا کنند