چون عهد او مبارک و فرخنده و سعید

شکل هلال او در فردوس را کلید

فتاح خیبر آمده ذوالقدة الشدید

شهزادهٔ بزرگ نسب مرشد رشید

کاشان به آن حذیو فریدون فر فرید

از خاک رو به حرمش دیده مستفیذ

عرش بلند منظرهٔ اعظم مجید

یک فرد را به معدلت او نیافرید

هر جا که داد او سر بیداد را برید

منقار عدل بیضه شکن دیده بر پرید

تا خواست نقش لوح کند قامتش خمید

چون مجرمان عناد دل دشمن عنید

جان را به تن چو عود دهد مبدئی معید

در صلب کان طبیعت صلبیت از حدید

از قطره ای هزار محیط آورد پدید

وی صبح تو چو صبح نخستین روز عید

مدح تو دهر گفت و هزار آفرین شنید

گردید نیش عقرب و در چشم او خلید

گرد عدالت تو که سدیست بس سدید

نقش نگین حکم تو چون سکهٔ جدید

افتاد شغل حرف زدن یک جهان بعید

دامان هفت پرهین چرخ می درید

خود را در آستین به صد آهستگی کشید

هر بنده ات یگانه و هر چاکرت فرید

هم پیشتر برآمد و هم پیشتر دمید

در انقیاد صد چو خودش بندگی گزید

شد بیش از آن فرو که به کنهش توان رسید

ارزان اگر چه نیست گران می توان خرید

قیمت به مخزنی که خدا داردش کلید

در صد هزار قرن یکی می شود پدید

وز جرم آفتاب جهان تا جهان بعید

ظل تو را که دید جهان بر خرد مدید