اگر چه مادر ایام خوش نتیجه فتاد

مه سپهر حکومت که در زمانهٔ او

گل بهار سخاوت که در محل کرم

بجای خون همه یاقوت و لعل خواهد ریخت

گرفته کشور دلها که هست بر بازوش

به آن محیط کرم نسبت ملال ز بذل

زبان به شکوهٔ او هیچ دادخواه نراند

خراش ناخن عدلش چو کوه ظلم بکند

به روی کشور ما تنگ از آن که منصب اوست

جمال باز گرفتن نیافت ساقی دهر

فلک نمود به زیر پرش چو بیضهٔ مرغ

چه حاجتست که او طایران دولت را

که بهر صید مرادش درین کمند گاهند

نقیض سوز و مخالف گداز و ضد کاهست

چو آمد آن نصفت کیش داد گر به وجود

بنای ظلم و تعدی ضعیف بنیان گشت

ز سهم ناوک آهن گداز هیبت او

ز بوسه کاری سکان آسمان فرمود

به جز درش که نه جای وقوع بیداد است

اگر شود متوجه به رفع ضدیت

ز لطف خاص خود این بلده اش خدای علیم

جز او که والی معموره ای چنین شده است

عنان به دست ندادش چنان که بستاند

متاع هرکه چو نظم منش رواجی نیست

چو ظلم گشت درین بلده کم وز یاوریش

رسید عید و دل جمله تهنیت گویان

تو را چو پای روان نیست محتشم که روی

به دستیاری نظمی که عزت تو ازوست

امید آن که بود تا ز کعبه نام و نشان

بود جناب معلای او مطاف انام