آن را که در هوای تو یک دم شکیب نیست

امشب خیالت از تو به ما با صفاتر است

اشک همین صفای تو دارد ولی چه سود

فریاد ها که چون نی ام از دست روزگار

سیلاب کوه و دره و هامون یکی کند

آن برق را که می گذرد سرخوش از افق