ای نگاهت خنده مهتاب ها

ای صفای جاودان هر چه هست

ای نگاهت جاودان افروخته

ای طلوع بی زوال آرزو

ناز نوشین تو و دیدار توست

در خرام نازنینت جلوه کرد

خنده ات آیینه ی خورشید هاست

میوه ای شیرین تر از تو کی دهد

برگی از باغ سخن هات ار بود

پ یش اشراق تو در لاهوت عشق

در سکوتم اژدهایی خفته است

کن خموش این دوزخ از گفتار سبز

در نگاه من بهارانی هنوز

پاک تر از چشمه سارانی هنوز

در مشام جان به دشت یاد ها

در تموز تشنه کامی های من

در طلوع روشن صبح بهار

کشت زار آرزوهای مرا

نای عشقم تشنه ی لبهای تو

همچو باران از نشیب دره ها

موجکی خردم به امیدی بزرگ

هو کشان همچون گوزن کوه سار

مست همچون بره ها و گله ها

مستم از یک لحظه دیدارت هنوز

زندگانی چیست ؟ لفظ مهملی

عمر از کف رایگانی می رود

این فروغ نازنین بامداد

این سحرگاه بلورین بهار

چوم زلال چشمه سار کوه ها

ما درون هودج شامیم و صبح

در شب من خنده ی خورشید باش

ای همای پرفشان در اوج ها

ای صبوحی بخش می خواران عشق

آسمان آرزوهای مرا

با خیالت خلوتی آراستم