گر به گلگشت چمن می روی از من یاد آر

زان که یک عمر به پاداش وفاداری برد

هر زمان برق نگاهت زند آتش به دلی

چون هلالم سر شوریده به زانوی غم است

ای که بی لاله ی داغ تو بهارم نشکفت