ای جلوه ی طراوت و شادابی پناه من

هان ای بهشت خاطر ای زادگاه من

زانجا که صبح می شکفد خسته و ملول

در کام ابر می خزد آهسته و ملول

با صخره های دامن تو بازگو کنم

گلبرگ های خاطره را جست و جو کنم

یاد آفرین لذت بر باد رفته ای ست

افسانه ساز لحظه ی از یاد رفته ای ست

در دامن تو قصه به مهتاب گفته ام

تا خلوت خدایی افلاک رفته ام

کز جام لاله های تو سرمست بوده ام

آن روزها به خلوت پاکت سروده ام

دوران کودکی که بر آن لحظه ها درود

خاطر اسیر خاطره ای کودکانه بود

آن روزها به خاطر اندوه بار من

زان روزگار مانده به جا یادگار من

ایند بر کرانه دشت افق فرود

بر موج های ساحل دریاچه ای کبود

با آن غروب های شفق خیز روشنت

وان سوسوی شبانه فانوس خرمنت

چون نوشخند روشنی بامداد باش

سرسبز و جاودانه و بشکوه و شادباش