با واژه های تو

من مرگ را محاصره کردم

در لحظه ای که از شش سو می آمد

آه این چه بود این نفس تازه باز

در ریه ی صبح

با من بگو چراغ حروفت را

تو از کدام صاعقه روشن کردی ؟

بردی مرا بدان سوی ملکوت زمین

وین زادن دوباره

بهاری بود

امروز

احساس می کنم

که واژه های شعرم را

از روی سبزه های سحرگاهی

برداشته ام