خوابت آشفته مباد

خوش ترین هذیان ها

خزه ی سبز لطیفی

که در برکه ی آرامش تو می روید

خوابت آشفته مباد

آن سوی پنجره ی ساکت و پرخنده ی تو

کاروانهایی

از خون و جنون می گذرد

کاروان هایی از اتش و برق و باروت

سخن از صاعقه و دود چه زیبایی دارد

در زبانی که لب و عطر و نسیم

یا شب و سایه و خواب

می توان چشانی زمزمه کرد ؟

هر چه در جدول تن دیدی و تنهایی

همه را پر کن تا دختر همسایه ی تو

شعرهایت را دردفتر خویش

با گل و با پر طاووس بخواباند

تا شام ابد

خواب شان خرم باد

لای لای خوشت ارزانی سالهایی

که بهاران را نیز

از گل کاغذی آذین دارند