شب از شب های پاییزی ست

از آن همدرد و با من مهربان شب های اشک آور

ملول و خسته دل گریان و طولانی

شبی که در گمانم من که آیا بر شبم گرید، چنین همدرد

و یا بر بامدادم گرید، از من نیز پنهانی

من این می گویم و دنباله دارد شب

خموش و مهربان با من

به کردار پرستاری سیه پوش پیشاپیش، دل بر کنده از بیمار

نشسته در کنارم، اشک بارد شب

من این ها گویم و دنباله دارد شب