تمثالهای عزه و تصویرهای می

از سنبلش قبیله و از ارغوانش حی

صد کارگاه تبت کرده ست دشت طی

چنگش چو برگ سوسن و پایش چو برگ نی

دمش پر از هلال و جناحش پر از جدی

برجاسوار تاجی بر سر نهاده وی

چون خادمی که سجده برد پیش شاه ری

چون اهل شیعه بر سر اصحاب نینوی

چون چهرهٔ نشسته بر او قطره های خوی

کبک دری بخندد، شبگیر تا ضحی

چون بند شهریار بود صوت طیطوی

چون خواجهٔ خطیر برد دست را به می

مخدوم اهل مشرق کلثوم بن حیی

چترست، چون دو بال همای خجسته فی

چون از سخای حاتم طی، خاندان طی

شیء است همچو لا شیء و لاشیء همچو شیء

شسته رسوم زرق و نبشته دو نیم وی

با شرح ابن جنی و با نحو سیبوی

با خاطر مبر و اغراق نفطوی

با حفظ ابن معتز و با صحبت ابی

با دست اوست، یعنی شمشیر اوست، ای

جز تف خشم او نبرد زمهریر دی

باشد خلیج رومی اندک تر از دوخی

تو بوفلانی آن دگران ابنه و بنی

هین بزرگ باز نگردد به هین و هی

آن روز کآسمان بنوردند همچو طی

تا تخم احمد قرشی باشد از قصی

مه باش جاودانه و همواره باش حی