باد نوروزی همی در بوستان سامر شود

گل که شب ساهر شود پژمرده گردد بامداد

ابر هزمان پیش روی آسمان بندد نقاب

زردگل بیمار گردد، فاخته بیمار پرس

آستین نسترن پر بیضهٔ عنبر شود

مرغ بی بربط، به بربط ساختن دانا شود

بلبل شیرین زبان بر جوزبن راوی شود

کبک رقاصی کند، سرخاب غواصی کند

باد همچون دزد گردد هر طرف دیباربای

هر زمان دزد اندر افتد کلبه را غارت کند

نوبهاران مفرش صدرنگ پوشد تا مگر

اختیار اول سلطان که از گیهان منش

بر هوای خویشتن قاهر شد و بهتر کسی

نیست جابر بر کس و بر خویشتن، و آنکس که او

پیش او هم مکرمت هم محمدت حاصل شده ست

نفس او پاکیزه است و خلق او پاکیزه تر

قدرتش بر خشم سخت خویش می بینم روان

همتش آنست تا غالب شود بر دشمنان

ای قوی رای و قوی خاطر، مرا معلوم نیست

نعمت بسیار داری، شکر از آن بسیارتر

عقل و دین آمرت گشت و گشت مامورت هوی

از صیانت، هیچ با فاجر نیامیزی به هم

دولت ضایر به گاه صلح تو نافع شود

کهتر اندر خدمتت والاتر از مهتر شود

تا موحد را دل اندر معرفت روشن شود

طالع مسعود پیش بخت تو طالع شود