کنون رؤیای ما باغی است

بن هر جاده اش میعادگاهی خرم و خوش بو

سر هر شاخه اش گلبرگ های نازک لبخند

به ساق هر درختش یادگاری ها

و با هر یادگاری نقش یک سوگند

کنون رؤیای ما باغی است

زمین اما فراوان دارد اینسان باغ

که برگ هر درختش صدمه ی دیدارها برده است

که ساق هر درختش نشتر سوگند ها خورده است

که آن سوگند ها را نیز

همان نشتر که بر آن کنده حک کرده است

کنون رویای ما باغی است

بن هر جاده اش میعادگاهی خرم و خوش ، لیک

بیا رسم قدیم یادگاری را براندازیم

و دل را خوش نداریم از خراش ساقه ای میرا

بیا تا یادگار عشق آتش ریشه ی خود را

به سنگ سرخ دل با خنجر پیوند بتراشیم

که باران فریبش نسترد هرگز

که توفان زمانش نفکند از پا

که باشد ریشه ی پیمان ما در سینه ی ما زنده تا باشیم