نمی گویم که عمری کار دارم

پی کردار کرد و ترک گفتار

که از کردار دارم هرچه دارم

وگرنه کار من کردار بوده است

بگویم چیست بارم میل عقبی

ببستم بار عقبی بارم این بود

سر و کارم کنون با دوست افتاد

یکی باید دوئی آنجا نه نیکوست

که ختم است این سخن بر من که مردم

که از عقبی و دنیا فرد باشد

یقین دانم به معنی مرد گردی

ز خود بًرّی از آن پس با خدائی

به حق دوستی بفکن منی را

که گردد از مراد افزون عنادش

کند در نامرادی دوست شادت

مریدی هست میلش سوی عقبی

مریدی گر کنی بر این نسق کن

به مردی روی خود سوی خدا آر

خدا بین و خدا دان و خدا گوی