چو بهتر در زمانه علم و جانست

ز اول تا به آخر هرچه گفتم

بدان این نفس و قلب اول که او کیست

نزول وحدت است امروز کثرت

چو دریا قطره شد آبش نخوانند

به صورت نام ها بسیار باشد

شریعت با قیامت هر دو جفتند

مرا زین هر دو جز اظهار حق نیست

به دنیا حکم تن باشد شریعت

به تن علم شریعت کش که بار است

به تن کار شریعت کن تمامت

کسی کو علم جان و دل نداند

عمل با علم باید در شریعت

قیامت واحد و کوهست قهسار

قیامت کرد در حکم شریعت

نه سلطانی بود آنجا نه شاهی

سخن گرچه نکو گفتم به کامت