نشان خدمت آمد عقد زنار

ز هر چیزی مگر بر وضع اول

درآ در زمرهٔ «اوفوا بعهدی»

اگر چه خلق بسیار آفریدند

تو را از بهر این کار آفریدند

به سان قرةالعین است احوال

مسیح اندر جهان بیش از یکی نیست

خیال خلوت و نور کرامات

جز این کبر و ریا و عجب و هستی است

همه اسباب استدراج و مکر است

شود صادر هزاران خرق عادت

گهی در دل نشیند گه در اندام

در آرد در تو کفر و فسق و عصیان

بدو لیکن بدین ها کی رسی تو

تو فرعونی و این دعوی خدایی است

نیاید هرگز از وی خودنمایی

مکن خود را بدین علت گرفتار

چه جای مسخ یک سر نسخ گردی

که از فطرت شوی ناگه نگونسار

نگویی در چه کاری با چنین عمر

خری را پیشوا کردی زهی ریش

از این گشتند مردم جمله بدحال

فرستاده است در عالم نمونه

خر او را که نامش هست جساس

شده از جهل پیش آهنگ آن خر

به چندین جا از این معنی نشان کرد

علوم دین همه بر آسمان شد

نمی دارد کسی از جاهلی شرم

اگر تو عاقلی بنگر که چون است

پدر نیکو بد، اکنون شیخ وقت است

که او را بد پدر با جد صالح

خری را کز خری هست از تو خرتر

چگونه پاک گرداند تو را سر

چه گویم چون بود «نور علی نور»

چو میوه زبده و سر درخت است

نداند نیک از بد بد ز نیکو

چراغ دل ز نور افروختن بود

ز خاکستر چراغ افروخت هرگز

ببندم بر میان خویش زنار

که دارم لیک از وی هست عارم

خمولم بهتر از شهرت به بسیار

که بر حکمت مگیر از ابلهی دق

همه خلق اوفتند اندر مهالک

چنین آمد جهان والله اعلم

عبادت خواهی از عادت بپرهیز

عبادت می کنی بگذر ز عادت