که او واقف نشد اندر مواقف

وجود مطلق او را در شهود است

از آن رو هستی خود پاک در باخت

برون انداز از خود جمله را پاک

مهیا کن مقام و جای محبوب

به تو بی تو جمال خود نماید

به لای نفی کرد او خانه جاروب

ز «بی یسمع و بی یبصر» نشان یافت

نیابد علم عارف صورت عین

درون خانهٔ دل نایدت نور

طهارت کردن از وی هم چهار است

دوم از معصیت وز شر وسواس

که با وی آدمی همچون بهیمه است

که اینجا منتهی می گرددش سیر

شود بی شک سزاوار مناجات

نمازت کی شود هرگز نمازی

نمازت گردد آنگه قرةالعین

شود معروف و عارف جمله یک چیز