برون آی و نظر کن در صنایع

که تا ممدوح حق گردی در آیات

چگونه شد محیط هر دو عالم

چه نسبت دارد او با قلب انسان

که یک لحظه نمی گیرند آرام

که آن چون نقطه وین دور محیط است

سراپای تو عرش ای مرد درویش

چرا گشتند یک ره نیک بنگر

همی گردند دائم بی خور و خواب

کند دور تمامی گرد عالم

به چرخ اندر همی باشند گردان

همی گردند این هشت مقوس

که آن را نه تفاوت نه فروج است

بر او بر همچو شیر و خوشه آونگ

ز جدی و دلو و حوت آنجا نشان است

که بر کرسی مقام خویش دارند

ششم برجیس را جا و مکان است

به چارم آفتاب عالم آرای

قمر بر چرخ دنیا گشت وارد

به قوس و حوت کرد انجام و آغاز

اسد خورشید را شد جای آرام

عطارد رفت در جوزا و خوشه

ذنب چون راس شد یک عقده بگزید

شود با آفتاب آنگه مقابل

ز تقدیر عزیزی کو علیم است

هر آیینه که گویی نیست باطل

که باطل دیدن از ضعف یقین است

نباشد در وجود تیر و بهرام

فلک را بینی اندر حکم جبار

اثر گوید که از شکل غریب است

به حکم و امر حق گشته مسخر