چراغ دل به نور جان برافروخت

ز فیضش خاک آدم گشت گلشن

ز کاف و نون پدید آورد کونین

هزاران نقش بر لوح عدم زد

وز آن دم شد هویدا جان آدم

که تا دانست از آن اصل همه چیز

تفکر کرد تا خود چیستم من

وز آنجا باز بر عالم گذر کرد

چو واحد گشته در اعداد ساری

که هم آن دم که آمد باز پس شد

شدن چون بنگری جز آمدن نیست

همه یک چیز شد پنهان و پیدا

کند آغاز و انجام دو عالم

یکی بسیار و بسیار اندکی شد

که نقطه دایره است از سرعت سیر

بر او خلق جهان گشته مسافر

دلیل و رهنمای کاروانند

هم او اول هم او آخر در این کار

در این دور اول آمد عین آخر

جهانی اندر آن یک میم غرق است

در او منزل شده «ادعوا الی الله»

جمال جانفزایش شمع جمع است

گرفته دست دلها دامن وی

نشانی داده اند از منزل خویش

سخن گفتند در معروف و عارف

یکی از قرب و بعد و سیر زورق

نشانی داد از خشکی ساحل

یکی بگذاشت آن نزد صدف شد

یکی کرد از قدیم و محدث آغاز

شراب و شمع و شاهد را عیان کرد

یکی مستغرق بت گشت و زنار

در افهام خلایق مشکل افتاد

ضرورت می شود دانستن آن