شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی ۱۴
خیام
خیام( راز آفرینش [ ۱۵-۱] )
153

رباعی ۱۴

* آن بیخبران که دُرّ ِ معنی سُفتند،
در چرخ به انواعْ سخن ها گفتند؛
آگه چو نگشتند بر اَسرارِ جهان،
اول زَنَخی زدند و آخر خفتند!