شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی ۸۱
خیام
خیام( هرچه باداباد [۱۰۰-۷۴] )
129

رباعی ۸۱

روزی که نهالِ عمر من کنده شود،
و اجزام ز یک دگر پراکنده شود؛
گر زان که صراحیی کُنند از گِل من،
حالی که ز باده پُر کنی زنده شود.