شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی ۱۴۳
خیام
خیام( دم را دریابیم [۱۴۳-۱۰۸] )
131

رباعی ۱۴۳

عمرت تا کی به خود پرستی گذرد،
یا در پیِ نیستی و هستی گذرد؛
می خور که چُنین عمر که غم در پی اوست
آن بِهْ که به خواب یا به مستی گذرد.
پایان