شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی ۱۳۴
خیام
خیام( دم را دریابیم [۱۴۳-۱۰۸] )
132

رباعی ۱۳۴

با باده نشین، که مُلْکِ محمود این است،
وَزْ چنگ شنو، که لحنِ داوود این است؛
از آمده و رفته دگر یاد مکن،
حالی خوش باش، زان که مقصود این است.