شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی ۱۱۹
خیام
خیام( دم را دریابیم [۱۴۳-۱۰۸] )
112

رباعی ۱۱۹

فصلِ گُل و طَرْفِ جویْبار و لبِ کِشْت،
با یک دو سه تازه دلبری حورسرشت؛
پیش آر قَدَح که باده نوشانِ صَبوح،
آسوده ز مسجدند و فارغ ز بهشت.