یاران همه مخمور و قدح پر می نابست

مرغ دل من در شکن زلف دلارام

چشم من سودازده یا درج عقیقست

ورد سحرم زمزمهٔ نغمهٔ چنگست

دور از تو مپندار که هنگام صبوحم

سرمست می عشق تو در جنت و دوزخ

با روی بتان کعبهٔ دل دیر مغانست

کار خرد از باده خرابست ولیکن

دست از فلک سفله فرو شوی چو خواجو