شرطست که دست از من دیوانه بشوئی

سریست در اوصاف تو بیرون ز نکوئی

خورشید ندیدیم بدین سلسله موئی

وی نفحهٔ مشکین مگر از طره اوئی

یا نکهت اوئی که چنین غالیه بوئی

زنهار که با آن مه بی مهر بگوئی

آگاه نی از من دلسوخته گوئی

هر ذره ز خاک من مسکین که ببوئی

کلکم دو زبانی کند و نامه دو روئی

فریاد گر آن گمشده را باز نجوئی