چون پیکر مطبوعت در معنی زیبائی

با نرگس مخمورت بیمست ز بیماری

مجنون سر زلفت لیلی بدلاویزی

چون سرو سهی می کرد از قد تو آزادی

آنرا که بود در سر سودای سر زلفت

گفتم که بدانائی از قید تو بگریزم

زان مردمک چشمم بی اشک نیارامد

در مذهب مشتاقان ننگست نکونامی

از لعل روان بخشت خواجو چو سخن راند