نفحهٔ گلشن عشق از نفس ما بشنو

خبر درد فراق از دل یعقوب بپرس

همچنان ناله فرهاد بهنگام صدا

حال وامق که پریشان تر از او ممکن نیست

اگر از باد صبا وصف عروسان چمن

چون ختائی بچگان بزم صبوح آرایند

هر نفس کز خط مشکین تو رانم سخنی

روز و شب چون نروی از دل تنگم بیرون

چون حدیث از لب جانبخش تو گوید خواجو