مطلع صبح صادقان طلعت دلگشای تو

ساخته با جفای تو سوخته در وفای تو

تا گل قالبم شود خاک در سرای تو

در دو جهان مرا کنون نیست کسی به جای تو

می روم و نمی روم از سر من هوای تو

خاک ره تو می کنم سرمه بخاکپای تو

جان بدهم بروی تو سر بنهم برای تو

روضهٔ خلد بیدلان نیست به جز لقای تو

چیست گنه که می کشم این همه ناسزای تو

دردی دردکش که هم درد شود دوای تو