ماه من خورشید بین در سایهٔ بغطاق او

بوسه گاهی نیست الا کوکب بشماق او

اینهمه قتل و ستم واقع نشد در جاق او

گوئیا جور و جفا شرطست در میثاق او

جن بلب می آیدم از حسرت آیاق او

میر مادر جان بود قشلاق و دل ییلاق او

جان کجا بیرون توانم برد از شلتاق او

او ملول از ما و ما از جان و دل مشتاق او

زانکه در خیلت نباشد کس باستحقاق او